خواص دارویی و گیاهی :
خواص میگو
میگوی سرخ یا سوخاری شده، میزان کالری دریافتی را افزایش می‌دهد در حالی که می‌توان با بخارپز کردن این منبع پروتئینی و زدن چاشنی‌ای مانند آب لیموترش تازه به آن، وعده غذایی کم‌کالری و در عین حال مغذی‌ای داشت.
یکی از عادت‌های خوب غذایی که متخصصان تغذیه آن را توصیه می‌کنند، مصرف هفتگی فرآورده‌های دریایی از انواع ماهی گرفته تا میگوست، اما خیلی‌ها می‌گویند میگو کلسترول دارد و باید از خوردن آن اجتناب کرد، اما این باور درست است یا این که حقیقت چیز دیگری است؟ به غیر از این موضوع، عادت به مصرف میگو چه فواید و چه زیان‌هایی دارد؟ این‌ها همان مواردی هستند که در ادامه به آنها اشاره شده است …
1- ضد فشارخون
میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا 3 است که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک می‌کند. البته توصیه می‌شود این ماده غذایی در هنگام تهیه با حداقل روغن و نمک طبخ شود، در این صورت به گزینه‌ای مناسب برای کاهش سطح فشارخون تبدیل خواهد شد زیرا سرخ کردن آن در روغن، کالری بیشتر به بدن می‌رساند و باعث افزایش وزن می‌شود که خود از عوامل بروز فشارخون است.
2- سرشار از سلنیوم
یکی از مواد معدنی‌ای که در میگو به میزان بسیار یافت می‌شود، سلنیوم است. با خوردن 100 گرم میگو، 64 درصد از نیاز روزانه به این ماده مغذی تأمین خواهد شد و از آنجا که سلنیوم خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارد، عادت به خوردن میگو، احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ و انواع سرطان خون مانند «لوسمی» و «لنفوم هوچکین» را کاهش می‌دهد.
افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمی‌خورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کم‌خونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین می‌شود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانه‌شان بگنجانند.
3- ضد آلزایمر
امگا 3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث می‌شود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند. در واقع، دریافت روزانه 380 میلی‌گرم از این اسیدهای چرب، از بروز اختلال حواس و آلزایمر جلوگیری می‌کند و با خوردن هفته‌ای 2 تا 3 بار میگو، این مقدار اسید چرب به بدن خواهد رسید.
4- ضد کم‌خونی
افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمی‌خورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کم‌خونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین می‌شود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانه‌شان بگنجانند.
5- منبع پروتئین و کلسترول خوب
میگو برخلاف تصور عامه مردم، باعث افزایش کلسترول نمی‌شود زیرا بررسی‌های مقایسه‌ای میان دو رژیم غذایی با تخم‌مرغ و میگو نشان داده‌اند که رژیم دارای میگو 7 درصد سطح کلسترول بد و 12 درصد سطح کلسترول خوب را افزایش می‌دهد در حالی که رژیم دارای تخم‌مرغ، سطح کلسترول بد را 10 درصد و سطح کلسترول خوب را 7 درصد بالا می‌برد. در واقع این ماده غذایی چربی کمی دارد و با خوردن 12 عدد میگوی درشت بخارپز شده، 160 میلی‌گرم کلسترول وارد بدن می‌شود و سطح تری‌گلیسرید 13 درصد پایین می‌آید بنابراین توصیه می‌شود آن را مانند سایر منابع پروتئینی مصرف کنید.
سرانه مصرف میگو
طبق اعلام برخی از کارشناسان، مصرف سرانه میگو در ایران تقریباً 10 تا 20 گرم در سال است و بیشترین مصرف‌کنندگان هم تهرانی‌ها هستند. البته در سال‌های اخیر، مصرف فرآورده‌های دریایی افزایش قابل‌ملاحظه‌ای داشته اما هنوز هم از مقدار استاندارد توصیه شده کمتر است و هنوز هم در مقایسه با مصرف جهانی در سطوح حداقل قرار داریم.
امگا 3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث می‌شود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند.
مصرف سرانه ماهی در ایران تقریباً 10 کیلوگرم در سال و در سطح جهانی 16 کیلوگرم است. بنابراین خوب است این را هم بدانید که در میان کشورهای مختلف دنیا، تایلند، فیلیپین، هند و اکوادور بزرگ‌ترین پرورش دهندگان میگو هستند.
یادآوری
میگوی سرخ یا سوخاری شده، میزان کالری دریافتی را افزایش می‌دهد در حالی که می‌توان با بخارپز کردن این منبع پروتئینی و زدن چاشنی‌ای مانند آب لیموترش تازه به آن، وعده غذایی کم‌کالری و در عین حال مغذی‌ای داشت. البته کباب کردن و بخارپز کردن میگو با سبزی‌های خام یا بخارپز، می‌تواند وعده غذایی ارزشمندی را به وجود آورد.
منبع : tebyan
میگو گونه‌ای از سخت‌پوستان است که در اکثر آب‌های جهان وجود دارد. میگو علی‌رغم ظاهر نه‌چندان جذابش، یکی از منابع غنی از آهن است و مصرف آن به افرادی که دچار کم خونی هستند، توصیه می‌شود. میگو همچنین یکی از خوراکی‌های سرشار از امگا ۳ است و به همین دلیل، به کنترل فشار خون نیز کمک می‌کند. میگو بسیار لذیذ است و نسبت به سایر غذاهای دریایی کالری کمتری دارد. روش‌های متنوعی برای طبخ میگو وجود دارد اما برای بهره‌مندی از حداکثر خواص میگو بهتر است میگوها را کباب یا بخارپز کنید. همراه ما باشید، در مطلب زیر به حقایقی در مورد مضرات و خواص میگو اشاره می‌کنیم که دانستن‌شان خالی از لطف نیست.
یکی از خواص میگو این است که این خوراکی جزو غذاهای کم کالری است. یک میگوی متوسط حدود ۷ کالری دارد، یعنی ۱۲ عدد از آن کمتر از ۸۵ کالری دارد؛ تقریبا ۱۵ کالری کمتر از یک سینه‌ی مرغ ۸۵ گرمی. یک میگوی جامبو (نوعی میگو که معمولا در کوکتل میگو سرو می‌شود) حدود ۱۴ کالری و یک قاشق چای‌خوری از سس کوکتل ۵ کالری دارد، بنابراین ۳ عدد میگوی جامبو، هرکدام با یک قاشق چای‌خوری سس کوکتل به‌عنوان پیش‌غذا، در کل ۶۰ کالری دارد؛ یعنی ۱۰ کالری کمتر از یک سوسیس انگشتی و ۲۰ کالری کمتر از دو عدد مینی امپانادا (گوشت یا میوه‌ی خردشده که در لایه‌ای از خمیر می‌پیچند و سرو می‌کنند) یا دو عدد مینی پای کیش (خوراک پنیر، گوشت و اسفناج که در لایه‌ای از خمیر ماکارونی پیچیده و طبخ می‌شود).
یکی دیگر از خواص میگو داشتن مقدار زیادی پروتئین است. میگوها علاوه بر آب، عمدتا از پروتئین تشکیل می‌شوند. ۸۵ گرم میگوی پخته یا کباب‌شده حدود ۲۰ گرم پروتئین فراهم می‌کند؛ یعنی فقط چند گرم کمتر از یک سینه‌ی مرغ ۸۵ گرمی. هر عدد میگوی جامبو حدود ۳ گرم پروتئین دارد و حاوی چربی و کربوهیدرات بسیار کمی است.
میگو به‌غیر از پروتئین حاوی مقدار قابل‌توجهی مواد مغذی است. ۱۲ گرم میگوی بخارپز بیش از ۱۰۰ درصد از نیاز روزانه‌ی بدن به سلنیوم، بیش از ۷۵ درصد از نیاز روزانه به ویتامین B12، بیش از ۵۰ درصد از فسفر و بیش از ۳۰ درصد از کولین، مس و یُد موردنیاز روزانه را فراهم می‌کند.
ما معمولا پروتئین‌های حیوانی را به‌عنوان منابع آنتی اکسیدان درنظر نمی‌گیریم اما میگو دارای دو نوع آنتی‌اکسیدان است. سلنیوم علاوه بر آنکه یک ماده‌ی معدنی مفید برای افزایش ایمنی بدن و عملکرد بهتر غده‌ی تیروئید است، یک آنتی‌اکسیدان مهم نیز به‌شمار می‌آید که به مبارزه با ذرات زیان‌آوری به نام رادیکال‌های آزاد کمک می‌کند. رادیکال‌های آزاد به DNA و غشاهای سلولی آسیب می‌رسانند که این مسئله به پیری زودرس و بیماری منجر می‌شود. آنتی‌اکسیدان دیگر موجود در میگو، آستاکسانتین نام دارد. ثابت شده است این آنتی‌اکسیدان که رنگدانه‌ی رنگ اولیه‌ی میگو را فراهم می‌کند، به کاهش التهاب که یکی از عوامل مهم در پیری و ابتلا به بیماری است، کمک می‌کند.
میگو به‌عنوان یک عضو از خانواده‌ی سخت‌پوستان، در میان آلرژن‌های عمده‌ی غذایی قرار دارد. این آلرژن‌ها علاوه بر سخت‌پوستان عبارتند از شیر، تخم‌مرغ، ماهی، آجیل‌های درختی، بادام زمینی، گندم و سویا. مصرف میگو و گاهی‌اوقات حتی لمس آن توسط افرادی که به سخت‌پوستان آلرژی دارند، می‌تواند باعث واکنش شدید ازجمله آنافیلاکسی شود که بسیار خطرناک است (آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک است که ممکن است به مرگ منجر شود). واکنش‌های خفیف‌تر می‌توانند شامل گرفتگی بینی، عطسه، خارش پوست، کهیر، سوزن‌سوزن شدن دهان، درد شکم و حالت تهوع باشد. آلرژی‌های غذایی می‌توانند در هر سنی ایجاد شوند. اگر فکر می‌کنید که ممکن است به میگو یا هر ماده‌ی غذایی دیگری حساسیت داشته باشید، به یک متخصص آلرژی مراجعه کنید تا با انجام تست‌های لازم، نوع آلرژی شما را تشخیص بدهد.
دستورالعمل‌های رژیمی فعلی مربوط به USDA (وزارت کشاورزی ایالات‌متحده) و انجمن قلب آمریکا می‌گویند که مصرف کلسترول رژیمی باید به کمتر از ۳۰۰ میلی‌گرم در روز محدود شود و ۸۵ گرم میگو حدود نصف آن مقدار را فراهم می‌کند. دو نوع کلسترول وجود دارد. اولی کلسترول رژیمی نامیده می‌شود که همان کلسترول موجود در مواد غذایی است. فقط غذاهای حیوانی حاوی کلسترول هستند، چون بدن حیوانات کلسترول تولید می‌کند. نوع دوم کلسترول، کلسترول خون یا سرُم است؛ این کلسترول‌ِ داخل بدن شماست. کلسترول خون توسط کبد شما تولید و به درون جریان خون‌تان ترشح می‌شود.
اگر شما غذاهای حیوانی مصرف کنید، کلسترولی که جذب می‌کنید نیز می‌تواند در کلسترول خون‌تان نقش داشته باشد. با‌این‌حال تأثیر کلسترول رژیمی روی کلسترول خون همچنان یکی از مباحث علمی بحث‌برانگیز است. تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف بالای چربی اشباع‌شده و چربی ترانس مصنوعی، بیشترین تأثیر را روی کلسترول خون می‌گذارد. میگو چربی اشباع بسیار کمی دارد، مگر آنکه سرخ شود یا به روشی طبخ گردد که به آن چربی ترانس اضافه شود. اما اگر کلسترول شما در حال حاضر بالاست، توصیه‌ی پزشک‌تان در مورد کلسترول رژیمی را رعایت کنید.
یک گزارش جدید از Oceana نشان داد که ۳۰ درصد از ۱۴۳ محصول میگوی تست‌شده از ۱۱۱ فروشنده و تولیدکننده‌ی میگو در سراسر آمریکا با عناوین تقلبی و ساختگی به فروش می‌رسند. به‌عنوان مثال میگوی پرورش‌یافته در مزرعه به‌عنوان میگوی وحشی یا خلیج فروخته می‌شد. این بدان معناست که ممکن است شما نادانسته میگوهای پرورش‌یافته در مزرعه را که در تولید آنها از آنتی بیوتیک ها، قارچ‌کش‌ها و سایر مواد شیمیایی مضر استفاده شده است، مصرف کنید و خبر بد این است که متأسفانه شما به‌عنوان یک خریدار نمی‌توانید کار زیادی در این رابطه انجام بدهید!
یک مطالعه‌ی جدید از دانشگاه ایالتی آریزونا به بررسی ۲۷ نمونه از غذاهای دریایی ازجمله میگو در ۱۱ کشور پرداخت. محققان مقادیر محسوسی از ۵ آنتی‌بیوتیک مختلف را در آن غذاهای دریایی و ازجمله میگوهای وحشی کشف کردند. این یک یافته‌ی مهم و قابل‌توجه است، زیرا استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها در تولید مواد غذایی در افزایش میزان باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک نقش دارد و این یک نگرانی عمده در سلامت عمومی است.
از نظر تغذیه‌ای، میگو هم ویژگی‌های مثبت دارد و هم منفی. اگر شما هم از علاقه‌مندان میگو هستید، بهترین توصیه آن است که از مضرات و خواص میگو آگاه شوید، آن را در حد اعتدال مصرف کنید و در هنگام خرید، آماده کردن یا سفارش میگو، تا حد ممکن سالم‌ترین گزینه‌ها را انتخاب کنید.